Leugens.nl

Eigen onderzoek geeft verwachte uitkomst: 

Een-tweetje BuZa en GroenLinks redt Peters

Het vlees was bedorven, zegt keurende slager BuZa, maar er is niemand ziek van geworden.

Gelezen: Onderzoeksrapport BuZa over Mariko Peters,

De verklaring van GroenLinks: “GroenLinks is verheugd dat de integriteit van haar gewaardeerde Kamerlid Mariko Peters is komen vast te staan. Het onderzoek, waartoe het ministerie van Buitenlandse Zaken mede op verzoek van GroenLinks besloot, bevestigt dat de aantijgingen over vermeende belangenverstrengeling door Mariko Peters, tijdens haar werk voor de Nederlandse ambassade in Kabul in de periode 2005, onterecht zijn. Uit eerder onderzoek van het ministerie bleek dat ook in de periode 2006 geen sprake is geweest van belangenverstrengeling.”

Was getekend, Jolande Sap en Henk Nijhof. Welkom mevrouw, meneer, op de eregalerij van Leugens.nl . U komt er nooit meer vanaf.

Dat mevrouw Mariko Peters na de misstap en wat oud vuil van de ex van haar huidige partner Robert Kluijver mag blijven als Kamerlid, ach, er zijn er voor veel ernstiger malversaties blijven zitten. En Ach, we hadden toch zoiets: hoe sterk zouden onze verliefde benen zijn geweest in zo’n situatie?

En illegaal te lang stiefmoedertje spelen? Nederland barst van de valsheid van ex’en ten kosten van kinderen die hun ene ouder maar moeten missen, uit wraak van moeder/vader of omdat moeder/vader voor een orgasme of flesje wijn meer hun elders hun kinderen laten barsten. Moderne tijden, nietwaar?

‘Geest- en zielsverwantschap’, in bed

Maar wel, wat is er waar van de eerste ontkenning van Peters: “Het artikel van HP/De Tijd staat vol met feitelijke en juridische onjuistheden. Er is geen sprake van kinderontvoering of enige belangenverstrengeling. Mijn partner heeft (gezamenlijk) ouderlijk gezag over zijn kinderen. Ik beschouw de publicatie als een ernstige schending van privacy over de hoofden van mijn partner en zijn kinderen. Wij beraden ons op eventuele verdere juridische stappen. Ik voel geen behoefte hierover verder in de media te treden.”

Dat laatste klopte al niet, want ze gaf een groot interview aan NRC Handelsblad. Altijd verstandig als het om Buitenlandse Zaken gaat en de Volkskrant zit je op de hielden. Maar wat staat er in het rapport van K.P.M. de Beer, plaatsvervangend Secretaris-Generaal van BuZa:

“Op 21 maart 2005 was zowel mevrouw Peters als de heer Kluijver aanwezig (met vele expats uit Kaboel) bij het Nieuwjaarsfestival in Mazar-e-Sharif in het noorden van Afghanistan. Mevrouw Peters heeft dit driedaagse festival twee dagen bijgewoond en is daarbij “onder de indruk geraakt van de persoon van de heer Kluijver”. Vlak na dit festival is zij met verlof gegaan en heeft zij vanaf haar vakantieadres privé mails gestuurd aan de heer Kluijver, waaruit citaten thans in de publiciteit zijn gekomen (zij heeft die citaten tegenover mij niet tegengesproken).

Na terugkomst van dat verlof in april 2005 heeft zij de bewuste adviesaanvraag van het PCF aangetroffen. Dat leidde tot mailwisseling met de heer Kluijver dat ze ook iets zakelijks hadden te bespreken. Zoals reeds aangegeven heeft zij op 20 april 2005 het advies per mail aan het PCF gezonden…. (PCF staat voor Prins Claus Fonds)

Naar haar eigen verklaring (grotendeels overeenkomend met hetgeen de heer Kluijver in zijn blog op zijn site heeft gezet) heeft zij in de maanden mei en juni contacten gehad met de heer Kluijver. Bij dat contact groeide naar haar zeggen een geest- en zielsverwantschap.

Hoewel zij geen rechtstreekse causaliteit daarbij aangeeft, heeft zij in juni 2005 haar relatie met haar destijdse partner (die eveneens in Kaboel verbleef, zij het niet op de compound aangezien Kaboel een non-family post is) verbroken.”

Ana in de bocht

Vervolg: Kluijver en Peters delen het bed, ook op de ambassade. Zijn vrouw, Ana Rodriguez, maakt bezwaar bij de ambassadeur, maakt ook melding van ‘uit de hand gelopen huiselijke problemen’ bij de ambassadeur van Spanje en nog veel meer privé gedoe, voor de liefhebbers. Maar zakelijk komt er nog een episode:

“Eind 2005/begin 2006 komt de relatie volgens mevrouw Peters weer tot leven. Zij meldt dit dan aan de post….mei 2006 is de heer Kluijver door de ambassade ingehuurd als consultant teneinde een korte opdracht voor de post uit te voeren. Hierbij heeft de post functiescheiding toegepast ten aanzien van mevrouw Peters, inmiddels plv ambassadeur. De inhoudelijke beoordeling van de inhuur is belegd bij de HOS. In het beoordelingsmemorandum van de opdracht is hieraan aandacht geschonken. Ik heb geen verdere bevindingen. Bij eerdere aandacht voor dit contact in 2006 heeft de post er al op gewezen dat het ongelukkig is geweest dat mevrouw Peters het uiteindelijke contract heeft getekend.”

‘Pril en ongewis’

‘Ongelukkig’, mooi smoeswoord, en een opmaat naar ‘vrijspraak’. Maar de onderzoeker stelt toch een fout vast, een schending van de code zelfs:

“Hoezeer ook pril en ongewis naar de toekomst, dat vanaf het vakantieadres op zodanige wijze is gecommuniceerd, duidt er op dat er gevoelens bestonden die verder gingen dan enkel het onderhouden van zakelijke contacten. Dat had reeds bij beoordeling van de aanvraag van het PCF tot het inzicht moeten leiden dat het aangewezen was geweest in deze kwestie de postleiding, in casu de ambassadeur met wie zij het meest direct samenwerkte, in kennis te stellen van deze gevoelens.

Maar het advies aan het Prins Clausfonds was ‘zakelijk’: “Uit de bewoordingen van het advies klinkt geen enkele oneigenlijke beïnvloeding door. Het advies van mevrouw Peters is bovendien kritisch waar het de omvang van toe te wijzen fondsen betreft en geeft aan dat deze mogelijk minder hoog zouden hoeven uit te vallen. En tenslotte raakt deze kwestie als zodanig geen rechtstreekse belangen van de post: het was en bleef het PCF dat oordeelde of en zo ja, hoeveel fondsen beschikbaar zouden worden gesteld.”

Maar toch:
“Ik heb hierboven vastgesteld dat het aangewezen was geweest bij de aanvraag de mogelijke schijn van belangenverstrengeling aan de postleiding voor te leggen. Dit is bij deze adviesaanvraag niet gedaan. Ik ben van oordeel, dat in het proces dat zich heeft afgespeeld vanaf 21 maart 2005, mevrouw Peters zich op enig moment had moeten realiseren dat zij de postleiding in kennis moest stellen van haar verhouding. De reden hiervoor is mede gelegen in het risico van een belangenverstrengeling.”

En dan de rol van BuZa: “Ik ben overigens van mening dat het ook op de weg van de ambassadeur had gelegen mevrouw Peters expliciet aan te spreken op de implicaties van haar verhouding.”

Met dus de niet mis te verstane aanbeveling:
“Ik doe u overigens wel de aanbeveling nog eens extra aandacht te vragen in de gehele organisatie van BZ voor het fenomeen belangenverstrengeling, opdat dit aspect uit de Gedragscode nog eens helder wordt uiteengezet en nageleefd.”

Nu dan GroenLinks, met ‘onterechte aantijgingen over vermeende belangenverstrengeling’; mijnheer Nijhof en mevrouw Sap, het staat jullie goed, dat kluitje grasboter op het linkse heufd.

Goed, dan BuZa, dacht je echt dat die tot in de hoogste boom het subsidiecircusje op Hare Majesteits vertegenwoordiging te Kabul door een onafhankelijke derde partij tot op de bodem zou laten uitmesten?

Peter Olsthoorn | 14-08-11 11:18