Leugensjournaal 37
Slechts kanshebber, slechts verdachte
Dit niet zo heldhaftige volk denkt al snel: waar rook is, is het huis afgebrand. En het was in brand gestoken.
Wat me gisteravond bij Nederland-Rusland vooral opviel: het was zo ‘stil aan de overkant’. Het uitgelaten legioen wil wel feesten. Als het aan de winnende hand is. Als de steun het hardst nodig is, zwijgt het. Laf volk? Zie verder de columns van Bas Heijne over dit land, zijn volk en zijn leiding.
Met verdachten is het eindoordeel er ook snel. We begonnen vorige week met het vaderdag en het smoezenboek. Al snel is de verdenking een halve of hele veroordeling: ‘er zal wel iets aan de hand zijn’.
Moeten we bij elk artikel met verdachten, zoals gisteren met Harry Mens gaan schrijven dat het om verdachten gaat? Zoals je supporters kennelijk steeds moet inprenten dat Oranje kanshebber is. Niet meer en niet minder. En ook kan vervallen in het gepruts dat we jaren zagen tot 9 juni jl?
En dan ook steeds maar initialen gebruiken van vredachten omdat anders een openbare schandpaal dreigt? En bij Mens wel de naam noemen, en bij Hakstege en Van Vlijmen niet?
De advocaat van Hans van Tartwijk vroeg om respect voor zijn privacy. We stemden in. Te meer daar een NRC-collega ‘foei’ riep. Maar diezelfde collega noemde ineens de naam Van Tartwijk voluit. Want hij begon een weblog.
Vandaag in De Telegraaf het verhaal van de moeder van de jongen die omkwam bij de ‘dakmoord’ in Scheveningen: ze vond het filmpje op internet en de heibel eromheen een goede zaak. Diezelfde krant schreef gisteren over de ‘hoge justitieambtenaar’ D. terwijl overal, ook bij ons bij ons Demmink is genoemd. Eén van de bizarste affaires.
In het verlengde hiervan (of niet?) ligt de zaak Jolanda van Remundt: een zware aanklacht van seksueel misbruik naar een herleidbare beschuldigde. Of we haar relaas willen weghalen. De eerdere reacties van bezoekers van Leugens.nl waren samen afgewogen. Dat is een reden om het te laten staan. Fatsoenlijke discussie.
Geen misverstand: Leugens.nl is in zekere zin vermaak. Het ‘moet dat nou’ kun je ook toepassen op deze uitgave. Zoals sommige mensen doen bij grote delen van de journalistiek. Die heeft meer en meer moeite om publiek te bereiken. En weegt voortdurend hoever je mag gaan in het aantrekkelijk serveren van werk dat dreigt onder te sneeuwen in de lawine van vermaak en commercieel gedreven aandacht.
Peter Olsthoorn | 22-06-08 07:40
Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet aan derden verstrekt.
Omgangsvormen