De niet bestaande soorten (bijna) gevonden
Yeti’s en Coelacanthen
in de Telegraaf
Doe je fijn spannnende verhalen om nog iets van wetenschap bij je lezers te brengen, is het nog niet goed.
Tjalling Halbertsma , niet te verwarren met de ex-PvdA chef in Amsterdam en naar eigen zeggen cocaí¯ne snuivende rode bankier en ex-minnaar van minister Guusje ter Horst, is een antropoloog en die zich ook inzet als spindokter voor de president van Mongolií«.
In dat centraalaziatische land en de aangrenzende bergketens zoals de Himalaya zou de yeti kunnen voorkomen. Althans volgens het bijgeloof van gedeeltes van de lokale bevolking, Westerse yeti-jagers en Kuifje. De yeti is de Verschrikkelijke Sneeuwman (foto).
Tjalling Halbertsma schreef er een boek over. Als een professionele spindokter weet hij zich vandaag ruim baan te verschaffen in de Telegraaf om zijn boek te promoten. Kop: ”˜Yeti valt vrouw aan’.
De wakkere krant van Nederland citeert Halbertsma volgaarne over de mogelijk eens opduikende yeti: “Je kunt niet met honderd procent zekerheid zeggen dat alle beesten die op aarde leven ook zijn ontdekt. Neem bijvoorbeeld de coelacant. Een vis waarvan we alleen de versteende fossielen kenden en waarvan we dachten dat hij miljoenen jaren geleden was uitgestorven. Totdat een paar jaar geleden vissers in de Comoren een levende coelacant in hun netten hadden gevangen.”
De coelacanth (gangbare spelling) wordt ook wel een levend fossiel genoemd. Het is een vis waarvan men dacht dat die al honderden miljoenen jaren geleden was uitgestorven. Dat de Telegraaf de naam van de vis afwijkend opschrijft is tot daar aan toe. Maar op 23 december 1938 werd de vis al gevangen en herkend als de coelacanth. Dus niet een paar jaar geleden.
De eerste ontdekking vond ook niet plaats bij de archipel van de Comoren maar voor de kust van Zuid-Afrika. En hield sindsdien de gemoederen bezig. Niet alleen de mythomaan Boudewijn Bí¼ch (eigenlijk ”˜Buch’) als verzamelaar van coelacanth-boeken was gefascineerd door de vis.
In 1997 werd een nieuwe soort van de coelacanth ontdekt bij Indonesií«. Dat maakte een jaloerse bioloog zo razend dat hij een coelacanth fotojokte en het sprookje de wereld inhielp dat hij al in 1995 een ‘Indonesische’ coelacanth gefotografeerd had bij de kust van Java.
De Franse bioloog Serre zou de coelacanth ook hebben gevangen maar bij het opsturen van het ‘levende fossiel’ naar het laboratorium was de vis ”˜verkeerd bezorgd’. Zijn foto had Serre pas in 2000 teruggevonden. Het bedrog van Serre werd ontdekt door wetenschappelijk tijdschrift Nature. De foto was gejokt door een coelacanth van de Comoren te laten acteren als een Javaanse coelacanth.
De coelacanthen van de Comoren hebben per individu een uniek wit vlekkenpatroon. De ‘vingerafdruk’ van de coelacanth. Een andere coelacanth-jager bewees zo dat Serre’s foto was vervalst om de ”˜Javaanse primeur’ uit 1995 te te verkrijgen. Wetenschappelijke fraude dus.
De coelacanth-koorts laat mensen en kranten wel eens ijlen…
Ton Biesemaat | 06-05-08 18:42
Reacties
hemelsblauw | 06/05/08 om 20:06
Een klein, voorzichtig advies hier: ik zou nog even wachten vooraleer de Yeti, net als de Sasquatch en Bigfoot, naar het rijk der fabelen te verwijzen. En te suggereren dat het bij hun beschrijvingen om leugens moet gaan…
Om bij de Yeti te blijven waar ik nu eenmaal het meest over gehoord heb: het zijn niet alleen de lokale bewoners in de Himalaya waarvan er velen in het bestaan van de soort geloven en een kleiner aantal bewoners verklaart Yeti’s gezien te hebben. Het is niet een “legende” en niets meer. Vooral ook westerse bergbeklimmers hebben erover verteld, en een toenemend aantal wetenschappers. Maar worden dan, net als hier, niet serieus genomen. Dat overkwam Copernicus ook lange tijd, maar dan met een heel ander onderwerp, nietwaar?
Yeti footprints found in Himalayas (december 2007, video) en Kathmandu-based Gopal Sharma voor Reuters op 30/11/2007: Footprints seen around Mt.Everest stoke Yeti mystery ; MountEverest.net dec. ’07 over de Yeti, en bepaald niet voor het eerst ; bookreview Reinhold Messner’s Yeti Book
; CritterZone (ongedateerd, maar moet van 2007 of 2008 zijn).
Oftewel wie zou “ijlen” over de Yeti, doet dat in goed gezelschap :-)
Edward.de.leau.net | 07/05/08 om 04:39
Zie ook hier: http://skepdic.com/bigfoot.html
Ton Biesemaat | 07/05/08 om 10:45
Reinhold Messner kwam tot de conclusie dat de yeti een Tibetaanse beer is. Voetstappen van de yeti in de sneeuw zijn vaak door zon en wind groter geworden afdrukken van mensen. Maar gebrek aan bewijs is geen bewijs van gebrek. Dat de yeti niet bestaat is zeker niet bewezen. Artikel spitst zich toe op de desinformatie in de Telegraaf over de coelacanth die er bij wordt gehaald met misleidende informatie.
hemelsblauw en vegetarií«r | 07/05/08 om 11:06
Ik vraag me dikwijls af hoe de journalisten-CAO in elkaar zit, en hoeveel tijd een journalist eigenlijk van z’n baas mag besteden aan “een stukkie”. Want iets meer tijd in de bieb of tegenwoordig natuurlijk op het www, en de Coelacanth was wat meer recht gedaan in De Telegraaf.
Over Yeti voetsporen (pootsporen?) en de inwerking van de zon en de wind: in sneeuw, accoord. Maar niet al die footprints zijn afkomstig uit de eeuwige sneeuw; er zijn ook voetafdrukken uit rivierbeddingen bijvoorbeeld zonder dat er sprake was van sneeuw en – optisch – behoorlijk vers.
En schreef Messner niet dat hij een volwassen exemplaar vergezeld van een jong had gezien? Zo niet, dan was het een andere bergbeklimmer die met die waarneming naar buiten kwam een jaar of wat terug. Als ze maar zo wijs zijn, lokale wetenschappers en overheden, om mocht zo’n reus gevonden worden hem gewoon te laten waar ie is. Aannemende dat Yetis inderdaad bestaan, is het een groot geluk dat ze blijkbaar nog nooit “gevangen” zijn. Tot een jaar of 30 terug zou zo’n wezen immers binnen de kortste keren in een kooi in een dierentuin beland zijn, of in een laboratorium. En op de voorpagina van o.a. De Telegraaf natuurlijk. Om vervolgens heel snel weg te kwijnen, van verdriet en ontheemd zijn…